Η στοματική υγιεινή προσανατολίζεται σε δυο άξονες: την πρόληψη και τη φροντίδα που αφορά όχι μόνο τα δόντια, αλλά και τους ιστούς υποστήριξής τους.
Παθήσεις των Δοντιών και των Ούλων
Οδοντική Πλάκα
Είναι ένα στρώμα μικροβίων που αναπτύσσεται και επικάθεται πάνω στα δόντια και είναι η κύρια αιτία τερηδόνας και ουλίτιδας.
Σε περίπτωση που το στρώμα αυτό δεν αφαιρεθεί εγκαίρως και αποτελεσματικά με το βούρτσισμα των δοντιών, είναι απαραίτητη η απομάκρυνσή του με οδοντιατρικό καθαρισμό.
Ο μόνος τρόπος απομάκρυνσης της πλάκας είναι το τακτικό και σχολαστικό βούρτσισμα των δοντιών, ενώ συστήνεται και μια ετήσια επίσκεψη στον οδοντίατρο για καθαρισμό.
Ουλίτιδα
Είναι η φλεγμονή των ούλων που προέρχεται είτε από κάποιον τοπικό ερεθισμό ή είναι αποτέλεσμα έντονης συσσώρευσης μικροβιακής πλάκας στα δόντια.
Περιοδοντίτιδα
Είναι αποτέλεσμα χρόνιας εκτεταμένης ουλίτιδας, η οποία έχει προχωρήσει σε βάθος στους ιστούς των ούλων και μπορεί να οδηγήσει μέχρι και στην απώλεια των δοντιών.
Τερηδόνα
Είναι η σταδιακή διάβρωση της σκληρής επιφάνειας των δοντιών που προκαλείται από τη συσσώρευση τροφών και μικροοργανισμών πάνω σε αυτή.
Εμφανίζεται με τη μορφή μαύρων κηλίδων πάνω στα δόντια και έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία αποστήματος και ενδεχομένως την τελική εξαγωγή του δοντιού.
Απόστημα
Είναι φλεγμονή γύρω από τη ρίζα ενός δοντιού μετά από μόλυνση του δοντιού ή των ούλων.
Κακοσμία (Χαλίτωση)
Είναι η μόνιμη και έντονη δυσοσμία του στόματος και της αναπνοής.
Στο 70% των περιπτώσεων, οφείλεται στη διαταραχή της φυσιολογικής χλωρίδας της στοματικής κοιλότητας.
Αυτό μπορεί να συμβεί, είτε από μη αποτελεσματικό καθαρισμό των δοντιών, των ούλων και της γλώσσας, είτε από τη συνεχή χρήση πολύ δυνατών αντισηπτικών διαλυμάτων στη στοματική κοιλότητα.
Άλλες αιτίες δυσοσμίας του στόματος είναι οι βλάβες των δοντιών και των ούλων και η λήψη κάποιων φαρμάκων που προκαλούν ξηροστομία.
Τέλος, η δυσοσμία του στόματος μπορεί να μην έχει παθολογικό υπόβαθρο, αλλά να οφείλεται στην κατανάλωση συγκεκριμένων προϊόντων, όπως: το σκόρδο, το κρεμμύδι, ο καφές και το αλκοόλ.
Η Φθορίωση των Δοντιών
Το φθόριο είναι ένα μεταλλικό στοιχείο που έχει τη δυνατότητα να ενισχύει τη δομή της αδαμαντίνης του δοντιού, κάνοντάς το πιο ανθεκτικό στα οξέα που παράγονται από τα μικρόβια της οδοντικής πλάκας.
Η πρόσληψη φθορίου γίνεται φυσιολογικά από τροφές, όπως τα ψάρια, αλλά και από το πόσιμο νερό της βρύσης.
Για θεραπευτικούς σκοπούς γίνεται με τους εξής τρόπους:
– Συστηματική λήψη με τη μορφή συμπληρώματος διατροφής σε ταμπλέτα.
– Τοπική εφαρμογή με φθοριούχες οδοντόκρεμες και στοματικά διαλύματα.
– Τοπική εφαρμογή με ειδικά θεραπευτικά τζελ στο οδοντιατρείο.
Η διαδικασία της φθορίωσης χρησιμοποιείται τόσο για προληπτικούς λόγους, όσο και σαν θεραπεία κυρίως σε παιδιά και ειδικά κατά την ηλικία 6-15 ετών που ανατέλλουν τα μόνιμα δόντια.
Σε ενήλικες χρησιμοποιείται σε άτομα που εμφανίζουν προβλήματα τερηδόνας και ευαισθησίας των δοντιών, καθώς το φθόριο ενισχύει την αδαμαντίνη και σταματά την αίσθηση του πόνου σε εξωτερικά ερεθίσματα.
Σε ό,τι αφορά τη θεραπεία της τερηδόνας, απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα της φθορίωσης είναι να μην έχει προλάβει να δημιουργηθεί τρύπα στην αδαμαντίνη, παρά μόνο τοπική απώλεια μεταλλικών στοιχείων, η οποία εμφανίζεται σαν μια πιο λευκή κηλίδα στην αδαμαντίνη.
Σε αυτή τη φάση, η φθορίωση είναι ικανή να βοηθήσει την αδαμαντίνη να υποκαταστήσει τα χαμένα μεταλλικά στοιχεία και να σταματήσει την εξέλιξη της τερηδόνας.
Για πρόληψη της τερηδόνας συστήνεται σε παιδιά 2 ως 6 ετών να χρησιμοποιούν οδοντόκρεμα με 250-600ppm περιεκτικότητα σε φθόριο, ενώ παιδιά άνω των 6 ετών και ενήλικες μπορούν να χρησιμοποιούν οδοντόκρεμες 1000-1500ppm περιεκτικότητας σε φθόριο.
Οδοντόκρεμα: Κριτήριο για την επιλογή οδοντόκρεμας αποτελεί η ηλικία του ατόμου που τη χρησιμοποιεί και αν το άτομο ακολουθεί κάποια ομοιοπαθητική θεραπεία, οπότε από την οδοντόκρεμα θα πρέπει να απουσιάζουν ορισμένα συστατικά που δεν είναι συμβατά με αυτή.
Το στοματικό διάλυμα: Θα πρέπει να επιλέγεται ανάλογα με τον χρόνο για τον οποίο προορίζεται να χρησιμοποιηθεί και με βάση το αν υπάρχει κάποιος ερεθισμός ή αν έχει προηγηθεί κάποια επέμβαση στη στοματική κοιλότητα.
Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο στους χρήστες στοματικών διαλυμάτων ότι τα συγκεκριμένα δεν αντικαθιστούν τον μηχανικό καθαρισμό των δοντιών με το βούρτσισμα, καθώς δεν μπορούν να απομακρύνουν υπολείμματα τροφών ανάμεσα από τα δόντια.
Τα παιδιά μπορούν επίσης να χρησιμοποιούν στοματικά διαλύματα αλλά χωρίς αλκοόλη.
Η οδοντόβουρτσα: είναι προτιμότερο να έχει συνθετικές τρίχες με στρογγυλεμένες άκρες για να μην πληγώνει τα ούλα.
Η αποτελεσματικότητα του βουρτσίσματος δεν εξαρτάται από τη σκληρότητα της οδοντόβουρτσας γι’ αυτό και προτιμώνται οι μέτριες ως μαλακές οδοντόβουρτσες.
Σε άτομα με περιοδοντίτιδα χρησιμοποιούνται μαλακές και πολύ μαλακές, ενώ οι σκληρές χρησιμοποιούνται σε σπάνιες περιπτώσεις.
Στο εμπόριο υπάρχουν και ειδικές οδοντόβουρτσες για εμφυτεύματα ή για οδοντοστοιχίες με σιδεράκια, καθώς επίσης και οι επαναφορτιζόμενες ηλεκτρικές.
Νάντια Ποσειδώνος, Φαρμακοποιός
www.y-o.gr
