Ένας πόνος στον ώμο που εμφανίζεται περισσότερο τη νύχτα και έχει γίνει μόνιμος μπορεί να καταφέρει να περιορίσει ακόμα και όλες τις κινήσεις του ασθενούς.
Ίσως να πρόκειται για το “σύνδρομο του παγωμένου ώμου”, όπως λέγεται επιστημονικά η συμφυτική θυλακίτιδα.
Όταν νιώσει κάποιος πόνο στην άρθρωση του ώμου που περιορίζει την κινητικότητά του και αυτός επιμένει, θα πρέπει να επισκέπτεται έναν ορθοπεδικό.
Οι περισσότεροι ασθενείς με μόνιμο πόνο στον ώμο αρχικά ανταποκρίνονται ικανοποιητικά σε μια συντηρητική θεραπεία, αλλά ο έντονος πόνος και η συνέχιση των συμπτωμάτων δεν είναι καλά σημάδια.
Κι αυτό επειδή σε ορισμένες περιπτώσεις η κινητικότητα μπορεί να μειωθεί τόσο που να μην επιτρέπει στον ασθενή να εκτελέσει ακόμα και τις πιο απλές καθημερινές κινήσεις, όπως να ντυθεί, να χτενιστεί ή να βουρτσίσει τα δόντια του.
Συμπτώματα
ΣυμπτώματαΟι αιτίες πίσω από το σύνδρομο του παγωμένου ώμου δεν είναι γνωστές.
Τα συμπτώματα όμως είναι πολύ συγκεκριμένα.
Ο ασθενής νιώθει έναν μόνιμο πόνο στον ώμο που παρουσιάστηκε απότομα.
Ο μόνιμος πόνος μπορεί να αποτελεί τη συνέχεια ενός χρόνιου πόνου που περιορίζει όλες τις κινήσεις του.
Παρόλα αυτά αν ζητηθούν ακτινογραφίες, αυτές δε δείχνουν κάποια ευρήματα.
Πάντως ο πόνος μπορεί να αποκατασταθεί αυτόματα σε κάποιο βαθμό μετά από μήνες ή και χρόνια, αφήνοντας όμως κάποιο είδος μακροχρόνιας δυσκαμψίας, όπως είναι η μυϊκή ατροφία.
Το σύνδρομο παγωμένου ώμου πλήττει κυρίως άτομα ηλικίας 40-70 χρόνων.
Πλήττει ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού που δεν ξεπερνά το 4% και συχνότερα τις γυναίκες.
Αν μείνει χωρίς θεραπεία, το σύνδρομο παγωμένου ώμου περιλαμβάνει τρία στάδια διάρκειας 12-24 μηνών.
Το επώδυνο στάδιο περιλαμβάνει την εισβολή του πόνου, ενώ μειώνεται το εύρος κινήσεων απαγωγής και στροφών.
Το περιοριστικό στάδιο αφορά μείωση του πόνου αλλά σταθεροποίηση και εγκατάσταση μεγάλης δυσκαμψίας.
Ο ώμος δεν απάγεται ούτε κάνει στροφές, ενώ ο πόνος γίνεται μόνιμος.
Τέλος, στο στάδιο της αποκατάστασης ο πόνος μειώνεται σταδιακά και οι κινήσεις επανέρχονται σιγά σιγά χωρίς να υπάρχει αυτόματη αποκατάσταση.
Θεραπεία
Η θεραπεία στοχεύει στην ανακούφιση από τον πόνο, στη βελτίωση του εύρους κίνησης, και στη μυϊκή ενδυνάμωση.
Στο πρώτο στάδιο η θεραπεία γίνεται με ασκήσεις φυσικοθεραπείας και ήπιες διατάσεις του ώμου για την αποκατάσταση του εύρους κινητικότητας.
Η εφαρμογή πάγου στο σημείο μπορεί επίσης να βοηθήσει.
Φάρμακα όπως η παρακεταμόλη και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως η ιβουπροφαίνη και η ναπροξαίνη μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του πόνου.
Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται η θεραπεία με ενδαρθρικές εγχύσεις υαλουρονικού νατρίου στον ώμο σε συνδυασμό με τη φυσικοθεραπεία.
Από την επόμενη μέρα ο ασθενής κάνει ασκήσεις απαγωγής και στροφών μόνος του ή με τη βοήθεια φυσικοθεραπευτή.
Τα αποτελέσματα είναι κάποιες φορές θεαματικά με την κινητικότητα του ώμου να αποκαθίσταται μέσα σε έναν μήνα.
Στο δεύτερο στάδιο την καλύτερη λύση δίνει η αρθροσκοπική αρθρόλυση.
Η διατήρηση μετά την επέμβαση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου εύρους κίνησης είναι σημαντική, με την προϋπόθεση ότι ο ασθενής εκτελεί το πρόγραμμα των ασκήσεων που του υποδεικνύει ο φυσικοθεραπευτής, ενώ θα πρέπει και να προσπαθεί να εκτελεί τις καθημερινές του δραστηριότητες όπως παλαιότερα.
