Η εκπόνηση της εργασίας έγινε με αφορμή την έξαρση ιλαράς στην Ελλάδα και παρουσιάστηκε στο 2ο Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριο Φοιτητών Φαρμακευτικής (ΠΕΣΦΦΑ).
Στην εργασία συμπεριλήφθηκε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις Η.Π.Α. με θέμα τη διερεύνηση των αιτιάσεων που οδηγούν τους γονείς να επικαλούνται μη ιατρικούς λόγους για το μη εμβολιασμό των παιδιών τους.
Γονείς παιδιών δημοτικού κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με την ασφάλεια, την αποτελεσματικότητα και τη χρησιμότητα των εμβολίων.
Η μελέτη έδειξε ότι το 28% των συμμετεχόντων δεν εμβολίασαν καθόλου ή εμβολίασαν επιλεκτικά τα παιδιά τους.
Αξιοσημείωτο ήταν, ότι οι γονείς των μη εμβολιασμένων παιδιών είχαν υψηλό εισόδημα και είχαν λάβει ανώτατη εκπαίδευση.
Επίσης, γονείς που ήταν κατά των εμβολίων έδειξαν χαμηλότερη εμπιστοσύνη σε φορείς (κυβέρνηση, επαγγελματίες Υγείας, εταιρίες εμβολίων) και χαμηλότερη αποδοχή της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας των εμβολίων από τους γονείς των εμβολιασμένων παιδιών.
Συμπερασματικά, οι λόγοι που αποθάρρυναν τους γονείς να εμβολιάσουν τα παιδιά τους ήταν ότι τα εμβόλια επηρεάζουν αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα και ότι δεν είναι ασφαλή.
Σε παγκόσμιο επίπεδο μελέτες έδειξαν ότι οι κύριες αιτίες μη εμβολισμού είναι η ελλιπής γνώση των γονέων για την ασφάλεια και τη σημαντικότητα των εμβολίων, η παραπληροφόρηση, το κοινωνικοοικονομικό προφίλ, οι θρησκευτικές και πολιτισμικές πεποιθήσεις, τα μη οργανωμένα και δυσπρόσιτα κέντρα Υγείας κυρίως σε αναπτυσσόμενες χώρες και η πρόσφατη μετανάστευση σε άλλες χώρες.
Επιπλέον, οι επαγγελματίες Υγείας υποστηρίζουν ότι πρέπει να υπάρχει γνώση των συμπτωμάτων σοβαρών και επικίνδυνων ασθενειών και της προστασίας που παρέχει ο εμβολιασμός στα μέλη της κοινωνίας.
Όμως, διστάζουν για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα κάποιων εμβολίων, καθώς δεν είναι σωστά ενημερωμένοι και κάποιοι δείχνουν έλλειψη ανησυχίας για διασφάλιση της δημόσιας υγείας.
Ο μη εμβολιασμός μερίδας του πληθυσμού οδηγεί σε απώλεια της ανοσίας της αγέλης (φαινόμενο που τα λίγα μη εμβολιασμένα και δε νοσούν).
Οι επιπτώσεις αυτού είναι αύξηση της δαπάνης χρημάτων για την Υγεία, όξυνση των κοινωνικών διακρίσεων, ευάλωτος πληθυσμός στη βιοτρομοκρατία, ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών στα αντιβιοτικά, μείωση του προσδόκιμου ζωής κ.α.
Επιπλέον, οι παθήσεις από μικροοργανισμούς που χορηγούνται μετά τον πρώτο χρόνο ζωής.
Ο εμβολιασμός επιτρέπεται σε παιδιά με μεταμόσχευση μυελού των οστών και καθυστέρησή του επιτρέπεται μόνο σε σοβαρή λοίμωξη.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση υπάρχει μείωση στην αποτελεσματικότητα.
Η συσχέτιση του εμβολιασμού με τον αυτισμό αποτελεί μύθο.
Ξεκίνησε από τον Βρετανό γαστρεντερολόγο Wakefield, που δημοσίευσε ότι τα παιδιά που εξέτασε παρουσίασαν αυτισμό και προβλήματα στο έντερο μετά τον εμβολιασμό τους με MMR.
Έπειτα, αποκαλύφθηκε ότι τα αποτελέσματα της έρευνας είχαν παραποιηθεί προκειμένου να ενοχοποιηθεί η φαρμακοβιομηχανία που το παράγει.
Πολλές μελέτες δημοσιεύθηκαν προκειμένου να αποδειχθεί η λανθασμένη συσχέτιση.
Επιδημιολογικές έρευνες έδειξαν ότι παρά το σταθερό ποσοστό εμβολιασμού με MMR, το ποσοστό περιπτώσεων παιδιών με αυτισμό αυξάνεται λόγω της καλύτερης διάγνωσης της νόσου.
Επίσης, αποδείχτηκε ότι το ρίσκο εμφάνισης αυτισμού είναι περίπου 1% σε παιδιά που είτε έλαβαν ή όχι το εμβόλιο MMR.
Τέλος, το συντηρητικό εμβολίων Thimerosal δεν ευθύνεται για την πρόκληση αυτισμού, αφού παρά την αφαίρεσή του το ποσοστό αυτισμού αυξάνεται.
Επομένως η πρόκληση αυτισμού σε σχετίζεται με τον εμβολιασμό, αλλά με περιβαλλοντικούς και διάφορους γενετικούς παράγοντες.
Το πρόβλημα του μη εμβολιασμού, έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις και η αντιμετώπισή του είναι κοινή αλλά και ατομική ευθύνη.
Η ορθότερη ενημέρωση για τη σημαντικότητα και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων από επαγγελματίες Υγείας, η δραστηριοποίηση της επιστημονικής κοινότητας, η παροχή πόρων και ειδικού προσωπικού, είναι οι απαραίτητες ενέργειες για την εξάλειψη το παγκόσμιου αυτού φαινομένου.
Κατ. Δεδελούδη – Αλ. Λάμπρου, Προπτυχ. Φαρμακευτικής
Πηγή: Φαρμακοποιοί του Κόσμου
www.y-o.gr
