Ως ιδιοπαθή τρόμο εννοούμε το κοινώς λεγόμενο τρέμουλο.
Είναι η πιο κοινή μορφή τρόμου και προσδιορίζεται ως ιδιοπαθής επειδή δεν είναι γνωστά τα αίτιά του.
Μπορεί να οφείλεται σε κληρονομικούς παράγοντες, αλλά μπορεί να υπάρχει στα γονίδια ενός ατόμου χωρίς απαραίτητα να εμφανιστεί.
Υπάρχουν πάνω από 20 διαφορετικές μορφές τρόμου με την έννοια της τρεμούλας.
Οι περισσότερες περιπτώσεις ατόμων που πάσχουν από αυτόν αφορούν την ενήλικη ζωή τους, αλλά μπορεί το τρέμουλο να ξεκινά ακόμα και από την εφηβεία.
Συμπτώματα
Πρόκειται για μια διαταραχή της κινητικότητας, κατά την οποία προσβάλλονται και τρέμουν τα χέρια και οι βραχίονες.
Κάποια άτομα εκδηλώνουν τρέμουλο μόνο όταν βρίσκονται σε συγκεκριμένες στάσεις, το οποίο λέγεται στατικό τρέμουλο.
Άλλοι το παρουσιάζουν όταν εκτελούν κάποια κίνηση, όπως όταν γράφουν ή τρώνε.
Αυτό είναι το κινητικό τρέμουλο.
Οι περισσότεροι πάντως παρουσιάζουν και τις δύο μορφές.
Ενώ περνάει ο καιρός, το τρέμουλο μπορεί να προχωρήσει στο κεφάλι, τα βλέφαρα, τα μάτια, το σαγόνι, τα χείλη, τη γλώσσα, τον λαιμό, τη φωνή, ενώ πιο σπάνια προσβάλλει τα πόδια.
Είναι δύσκολο για ένα άτομο που πάσχει από ιδιοπαθή τρόμο να κρατήσει σταθερά ένα φλιτζάνι, ένα πιρούνι, ένα μολύβι ή κάποιο άλλο αντικείμενο και συνήθως η προσπάθειά του επιδεινώνει το τρέμουλο.
Δεν πρέπει να συγχέεται ο ιδιοπαθής τρόμος με τη νόσο του Parkinson στην οποία το τρέμουλο ελαττώνεται με αυτές τις κινήσεις.
Το Parkinson περιλαμβάνει τρέμουλο και σε κατάσταση ηρεμίας, ενώ ο ιδιοπαθής τρόμος εμφανίζεται μόνο κατά τη διάρκεια κάποιας δραστηριότητας.
Πάντως, όσοι πάσχουν από ιδιοπαθή τρόμο έχουν πολλαπλές πιθανότητες να αναπτύξουν Parkinson στο μέλλον, ακόμα και άνοια.
Ο ιδιοπαθής τρόμος σταματά όταν το άτομο ξεκουράζεται και κοιμάται και ξεκινά όταν ξεκινά μια δραστηριότητα, μία κίνηση.
Το άτομο μπορεί να δυσκολεύεται να συντονίσει κάποιες κινήσεις ή να εκτελέσει συντονισμένες κινήσεις.
Όσο αυξάνεται η ένταση της δραστηριότητας, τόσο χειροτερεύει το τρέμουλο.
Η σοβαρότητα και η έντασή του μπορεί να διαφέρουν από μέρα σε μέρα, ακόμα και από ώρα σε ώρα.
Σίγουρα, δεν πρόκειται για μια κατάσταση απειλητική για τη ζωή, απλώς είναι ενοχλητική.
Αν επιδεινωθεί, υπάρχει η θεραπεία που μπορεί να την θέσει υπό έλεγχο.
Πάντως, είναι μια κατάσταση που επηρεάζει αρνητικά όλους τους τομείς της ζωής ενός ατόμου.
Θεραπεία
Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, η αποφυγή καταστάσεων που προκαλούν στρες, η μειωμένη λήψη καφεΐνης και άλλων διεγερτικών ουσιών μπορούν να καταλαγιάσουν τα συμπτώματα.
Πάντως, χορηγείται και φαρμακευτική αγωγή με στόχο το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Τα φάρμακα μπορούν να ελαττώσουν τη σοβαρότητα κατά το ήμισυ.
Μεταξύ άλλων χορηγούνται φάρμακα κατά των σπασμών, ηρεμιστικά ή Β-αναστολείς που χορηγούνται και για την αρτηριακή υπέρταση.
Αν τα φάρμακα δεν φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, ο ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε επέμβαση με συγκεκριμένες διαδικασίες που στοχεύουν στη λειτουργία του θαλάμου που βρίσκεται στον εγκέφαλο.
