Υπόταση καλείται η αρτηριακή πίεση που βρίσκεται κάτω από το κανονικό όριο.
Όπως και η υπέρταση, έτσι και η υπόταση μπορεί να εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία.
Παρότι τις περισσότερες φορές είναι παροδική και περνά από μόνη της, σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται η λήψη ορισμένων απλών μέτρων για την επαναφορά της πίεσης στο φυσιολογικό.
Τι συμβαίνει όμως όταν η χαμηλή αρτηριακή πίεση αφορά τις εγκύους;
Σε γενικές γραμμές αυτή καθαυτή η συνήθης υπόταση της κύησης δεν συνδέεται άμεσα με ουσιώδεις κινδύνους για την έγκυο.
Εντούτοις, υφίσταται το ενδεχόμενο η κατάσταση να θέσει σε κίνδυνο την υγεία της γυναίκας εμμέσως.
Το συνηθέστερο σύμπτωμα της χαμηλής πίεσης στην εγκυμοσύνη είναι η ζάλη και η λιποθυμικές τάσεις.
Τα συμπτώματα αυτά αυξάνουν την πιθανότητα πτώσης της εγκύου, της οποίας η ισορροπία – ιδιαίτερα σε προχωρημένη κύηση – είναι εν πολλοίς μάλλον «αβέβαιη».
Επομένως, η υπόταση αυξάνει τις πιθανότητες πτώσης και τραυματισμού της εγκύου.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθούμε και στην πιθανότητα η υπόταση στην κύηση να συνδέεται με υποφώσκουσα παθολογία.
Στην περίπτωση αυτή η χαμηλή πίεση δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα και ο όποιος κίνδυνος για την υγεία της γυναίκας συνδέεται με τη συγκεκριμένη παθολογία.
Μήπως η υπόταση είναι επικίνδυνη για το μωρό;
Η ανάπτυξη του μωρού εξαρτάται από την αρτιότητα της κυκλοφορίας του αίματος της μητέρας, δια της οποίας και μέσω του πλακούντα αυτό λαμβάνει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά.
Στην περίπτωση της απότομης κάμψης των επιπέδων της αρτηριακής πίεσης της μητέρας, υφίσταται σημαντική πιθανότητα η κυκλοφορία του αίματός της να διαταραχθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε η παροχή θρεπτικών συστατικών στο μωρό να καταστεί ανεπαρκής.
Μία εκ των συνηθέστερων καταστάσεων, που συνδέεται με τόσο απότομη πτώση της πίεσης της μητέρας είναι η απότομη απώλεια αίματος, που ενδεχομένως να προκληθεί από κάποιο τραυματισμό.
Ο τραυματισμός αυτός ενδέχεται να είναι εμφανής ή και μη εμφανής, οπότε και έχουμε τη λεγόμενη «εσωτερική αιμορραγία», που χαρακτηρίζεται από αιμορραγία εντός των κλειστών κοιλοτήτων του σώματος της κυοφορούσας, όπως είναι η κοιλιά.
Στην περίπτωση αυτή ο οργανισμός της μητέρας είναι έτσι «ρυθμισμένος» από τη φύση του, που «εκτρέπει» την κυκλοφορία του αίματός της κατά κύριο λόγο προς τον εγκέφαλο και την καρδιά της.
Συνεπώς, η ροή του αίματος προς τον πλακούντα περιορίζεται σημαντικά.
Μία άλλη κατάσταση, που συνδέεται με απότομη πτώση της πίεσης είναι η έντονη αλλεργική αντίδραση και η γενικευμένη λοίμωξη.
Η υπόταση τότε προκαλείται από ουσίες, που ο ίδιος ο οργανισμός παράγει.
Σε τέτοιες καταστάσεις είναι πιθανό η ροή του αίματος προς τον πλακούντα και κατ’ επέκτασιν προς το μωρό να διαταραχθεί σε σημαντικό βαθμό και να κινδυνέψει ακόμα και η ζωή του.
Επομένως, υπάρχουν αρκετά στοιχεία στη διεθνή βιβλιογραφία, που συνδέουν την απότομη εμφάνιση υπότασης με ενδεχόμενους κινδύνους για το μωρό.
Όμως η σύνδεση της συνήθους χρόνιας υπότασης με ουσιώδεις κινδύνους για το μωρό δεν είναι τόσο ξεκάθαρη.
Υπάρχουν ήδη από τη δεκαετία του 1960 μελέτες, εκ των στοιχείων των οποίων εξάγεται το συμπέρασμα, πως υφίσταται το ενδεχόμενο ακόμα και η χρόνια υπόταση να μην είναι και τόσο «αθώα».
Αυτό διότι ενδέχεται να συνδέεται με καταστάσεις, όπως είναι η υπολειπόμενη ενδομήτρια ανάπτυξη ή ακόμα και ο ενδομήτριος θάνατος του μωρού.
Όμως φαίνεται, πως οι μελέτες αυτές έχουν στην πλειοψηφία τους αρκετά κενά στη μεθοδολογία, που ακολουθήθηκε στην κάθε μία.
Έτσι τα στοιχεία, που συνδέουν τη χρονίως χαμηλή πίεση στην εγκυμοσύνη με παθολογικές καταστάσεις για το μωρό είναι μάλλον ελλιπή.
