Σύνδρομο Τουρέτ
Στη βιβλιογραφία το σύνδρομο Τουρέτ (tourette syndrome) εμφανίζεται και ως διαταραχή Τουρέτ.
Το Σύνδρομο Ζιλ ντε λα Τουρέτ (πήρε το όνομά του από τον Ζιλ ντε λα Τουρέτ, ο οποίος ήταν ο πρώτος που περιέγραψε τη διαταραχή, το 1885).
Τα συμπτώματα
Τα συμπτώματαΗ πάθηση Τουρέτ είναι μια κληρονομική νευροψυχιατρική διαταραχή που συνήθως ξεκινά από την παιδική ηλικία και χαρακτηρίζεται από πολλά κινητικά ή και φωνητικά τικ.
Το Σύνδρομο Τουρέτ χαρακτηρίζεται από περιόδους έντασης και ύφεσης, μπορεί να κατασταλεί για προσωρινό χρονικό διάστημα, ενώ της εμφάνισής του προηγείται ένα προειδοποιητικό αίσθημα παρορμητικού χαρακτήρα.
Δεν θεωρείται σπάνια πάθηση, αλλά σε μεγάλο ποσοστό συνεχίζει να είναι μη αναγνωρίσιμη σε διαγνωστικό επίπεδο, καθώς οι περισσότερες περιπτώσεις είναι ήπιες και η σοβαρότητα των τικ μειώνεται για τα περισσότερα παιδιά με το πέρασμα στην εφηβεία.
Στατιστικά το 0.4% και 3.8% των παιδιών ηλικίας από 5 έως 18 ετών μπορεί να πάσχουν από Τουρέτ.
Η επικράτηση των παροδικών και χρόνιων τικ σε παιδιά σχολικής ηλικίας είναι υψηλότερη με τα πιο συνηθισμένα τικ να είναι το ανοιγοκλείσιμο του ματιού, ο βήχας, ο καθαρισμός του φάρυγγα, το ρούφηγμα της μύτης και οι κινήσεις του προσώπου.
Στην ενήλικη ζωή οι ακραίες περιπτώσεις του Σύνδρομου Τουρέτ είναι σπάνιες και δεν επηρεάζει αρνητικά τη νοημοσύνη ή το προσδόκιμο ζωής του πάσχοντος.
Δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για κάθε τικ, αλλά ορισμένα φάρμακα και θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν όταν η χρήση τους είναι ορθή.
