Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα του ώμου είναι μια πολύ επώδυνη φλεγμονή με κύριο χαρακτηριστικό της τον έντονο πόνο κατά την κίνηση του ώμου αλλά και κατά την ηρεμία.
Ο ασθενής δεν μπορεί να βρει κάποια στάση που να μην τον ενοχλεί και να μην τον πονά ο ώμος του.
Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα λέγεται έτσι επειδή προκαλείται από την εμφάνιση ασβεστωμάτων μέσα στον τένοντα του υπερακάνθιου μυ.
Οι ενοχλήσεις δεν εμφανίζονται αμέσως με το που παρουσιαστούν τα ασβεστώματα, καθώς μπορεί αυτά να υπάρχουν πολύ καιρό και να μη δίνουν κανένα σήμα.
Οι ενοχλήσεις ξεκινούν ξαφνικά και ο πόνος είναι πολύ έντονος.
Πρόκειται για μια φλεγμονή που συναντάται αρκετά συχνά.
Εμφανίζεται κυρίως σε άτομα 30-50 ετών με τις γυναίκες να υπερτερούν.
Εναποθέσεις ασβεστίου μπορεί να υπάρχουν στον έναν ή και στους δύο ώμους, κυρίως τον δεξί, καθώς είναι το δυνατό άκρο των περισσότερων ανθρώπων.
Ένα ποσοστό των ατόμων που εμφανίζουν ασβεστοποιό τενοντίτιδα στο έναν ώμο αναμένεται να παρουσιάσουν τα ίδια συμπτώματα και στο άλλο κάποια στιγμή στο μέλλον.
Ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη ή από διαταραχές του θυρεοειδούς αδένα έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης.
Ασβεστοποιός Τενοντίτιδα Ώμου – Αιτίες
Τα ακριβή αίτια της ασβεστοποιού τενοντίτιδας δεν είναι ακριβώς γνωστά.
Αρχικά η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε ότι έχει σχέση με την ηλικιακή εκφύλιση του τένοντα.
Όμως αυτή η υπόθεση μάλλον δεν ισχύει επειδή η ηλικία στην οποία εμφανίζεται η φλεγμονή προηγείται της ηλικίας που εμφανίζονται τα συμπτώματα της εκφύλισης του τένοντα.
Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα του ώμου μπορεί να θεραπευτεί μόνη της και σπάνια σχετίζεται με ρήξεις των τενόντων.
Μάλιστα η σύσταση των ασβεστωμάτων της ασβεστοποιού τενοντίτιδας είναι διαφορετική από εκείνη των εκφυλισμένων τενόντων.
Η πάθηση περνά από τέσσερις φάσεις:
Αρχικά είναι η φάση της δημιουργίας των ασβεστωμάτων.
Ακολουθεί η φάση της ηρεμίας, όταν έχει πια δημιουργηθεί το ασβέστωμα και μπαίνει σε μια κατάσταση ηρεμίας στην οποία δε μεταβάλλεται σε μέγεθος, ούτε έχει και συμπτώματα, εκτός αν είναι πολύ μεγάλο και προκαλεί συμπτώματα μηχανικής φύσεως.
Η τρίτη φάση είναι αυτή της απορρόφησης κατά την οποία μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ξεκινά μια φλεγμονώδης αντίδραση κατά των ασβεστωμάτων.
Σε αυτήν τη φάση τα ασβεστώματα έχουν μαλακή υφή και οι ασθενείς έχουν έντονα συμπτώματα, δηλαδή πόνο και ανικανότητα να κινήσουν τον ώμο τους.
Τέλος ακολουθεί η μετασβεστοποιητική φάση, κατά την οποία το ασβέστωμα έχει φαγωθεί και ο τένοντας διαμορφώνεται εκ νέου στο σημείο που υπήρχε το ασβέστωμα.
Ο πόνος μπορεί να φτάσει μέχρι τον λαιμό και επιδεινώνεται όταν ο ασθενής προσπαθεί να σηκώσει το χέρι του πάνω από τον ώμο ή όταν πάει να ξαπλώσει πάνω στον ώμο.
Η περίοδος του έντονου πόνου εκτείνεται από δύο μέχρι τέσσερεις εβδομάδες και καταλαγιάζει.
Επίσης υπάρχει δυσκαμψία του ώμου, πιάσιμο, αδυναμία ενώ σε κάποιες σοβαρές περιπτώσεις με μεγάλα ασβεστώματα ακούγεται ένας χαρακτηριστικός ήχος στον ώμο.
Ασβεστοποιός Τενοντίτιδα Ώμου – Θεραπεία
Η θεραπεία της πάθησης είναι συντηρητική επειδή τα ασβεστώματα μπορούν να απορροφηθούν με το που ξεκινά η φλεγμονή.
Τα ασβεστώματα χρειάζονται μέχρι και δέκα χρόνια για να απορροφηθούν.
Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει ακινητοποίηση του ώμου με ανάρτηση για λίγες μέρες παράλληλα με τη λήψη αντιφλεγμονωδών σκευασμάτων.
Στους ασθενείς που δεν παρουσιάζουν βελτίωση δίνεται κορτιζόνη συνδυαστικά με κάποιο τοπικό αναισθητικό, καθώς η κορτιζόνη μπορεί να καταστείλει τη φλεγμονή και να ανακουφίσει τον ασθενή από τα συμπτώματα.
Όταν σταματήσει η ακινητοποίηση του ώμου ο ασθενής πρέπει να ξεκινήσει σιγά σιγά να τον κινεί, να κάνει συγκεκριμένες ασκήσεις, ενώ καλό είναι να κάνει και φυσικοθεραπείες.
Η παγοθεραπεία και οι υπέρηχοι μπορούν να τον ανακουφίσουν από τα συμπτώματα.
