Σε θέματα υγείας, αναμφίβολα επικρατούν αρκετές απόψεις…
Ποιες όμως ισχύουν και ποιες όχι;
Ας δούμε 3 μύθους για την υγεία σας που θα πρέπει να ξεχάσετε…
Ο μύθος της ημικρανίας
Ο μύθος της ημικρανίαςΣύμφωνα με τους νευρολόγους, όσοι πάσχουν από ημικρανία έχουν έναν υπερευαίσθητο εγκέφαλο που διεγείρεται πολύ εύκολα.
Ο ακριβής μηχανισμός που προκαλεί την ημικρανία δεν έχει αποσαφηνιστεί, ωστόσο είναι γνωστό ότι η συγκέντρωση της σεροτονίνης στο αίμα πέφτει στη διάρκεια της ημικρανικής κρίσης, γεγονός το οποίο πυροδοτεί την απελευθέρωση ουσιών που λέγονται νευροπεπτίδια, τα οποία προκαλούν τον πόνο.
Η ημικρανία είναι μια πρωτογενής νευρολογική ασθένεια που σχετίζεται με τον συνδυασμό πολλών γενετικών παραγόντων (οι επιστήμονες έχουν αναγνωρίσει περισσότερα από 45 γονίδια) με διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπου παρατηρείται υπερδιέγερση των διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου.
Το να ακολουθεί κανείς έναν υγιεινό τρόπο ζωής (καλό και υγιεινό φαγητό, τακτικές ώρες γευμάτων, αλλά και ύπνου, τακτική άσκηση, καλή ενυδάτωση του οργανισμού) σε συνδυασμό με τη χρήση ήπιων αναλγητικών, μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των κρίσεων ημικρανίας.
Αν η ημικρανία εξαφανιστεί μια ημέρα από τη ζωή σας (μπορεί να συμβεί καθώς μεγαλώνετε), θα είναι απλώς επειδή ο εγκέφαλός σας έπαψε να έχει υπερευαισθησία!
Στις ημέρες μας δεν υπάρχει κανένα φάρμακο που να θεραπεύει την ημικρανία.
Τα φάρμακα που κυκλοφορούν μπορούν να μετριάσουν τη βαρύτητα και τη συχνότητα των κρίσεων ημικρανίας και να χρησιμοποιηθούν είτε στην αρχή της ημικρανίας, είτε προληπτικά.
Η φαρμακευτική αγωγή επιτρέπει να βελτιωθούν οι ημικρανικές κρίσεις στο 70-80% των περιπτώσεων.
Ο μύθος ότι τα μωρά δεν αισθάνονται πόνο
Σε αντίθεση με τη δημοφιλέστατη πεποίθηση που θέλει το νεογέννητο και το βρέφος να μην αισθάνεται τον πόνο, η αλήθεια είναι ότι τον αισθάνονται πολύ περισσότερο από τα μικρά παιδιά. Μάλιστα ο πόνος αυτός διατηρείται στη μνήμη του μωρού.
Στη πραγματικότητα, όλα τα βρέφη, ακόμη και τα πρόωρα, μπορούν να αισθανθούν τον πόνο.
Ο πόνος γίνεται περισσότερος αισθητός στα νεογέννητα (μέχρι ένα μήνα) αλλά και στα μεγαλύτερα μωρά (μέχρι τα δύο τους χρόνια), ακριβώς επειδή οι μηχανισμοί που μειώνουν την αίσθηση του πόνου δεν είναι επαρκώς αναπτυγμένοι.
Επιπρόσθετα, γνωρίζουμε ότι στα μωρά, από την πρώτη στιγμή της ζωής τους, ο πόνος που γίνεται αντιληπτός συνδέεται με περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τη νόηση, τη μνήμη.
Κατά συνέπεια, στα μωρά, η ίδια επώδυνη στιγμή προκαλεί περισσότερο πόνο από ό,τι την πρώτη φορά διότι ο εγκέφαλος τους θυμάται εκείνον τον πρώτο πόνο που ένιωσαν.
Το αλκοόλ και η λήψη φαρμάκων
Το αλκοόλ είναι ένα χημικό μόριο (αιθανόλη).
Για τον λόγο αυτό, μπορεί να αλληλεπιδράσει με τα φάρμακα και μάλιστα με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με την κατανάλωση.
Διαφορετική επίδραση θα έχει μια περιστασιακή κατανάλωση, για παράδειγμα ένα βράδυ σε ένα εστιατόριο, και διαφορετική σε ένα χρόνιο πότη που συνηθίζει να πίνει αλκοόλ σε καθημερινή βάση.
Η αλληλεπίδραση αλκοόλ και φαρμάκων είναι πιο ισχυρή όταν ο οργανισμός δεν είναι σε καλή φυσική κατάσταση.
Σημασία επίσης έχει η ηλικία του ατόμου. Καθώς μεγαλώνουμε τα φάρμακα είτε απομακρύνονται πιο δύσκολα από τον οργανισμό μας (οπότε είναι και πιο τοξικά), είτε απομακρύνονται πολύ εύκολα (οπότε είναι λιγότερα αποτελεσματικά).
Ας δούμε ορισμένα φάρμακα πώς επιδρούν με το αλκοόλ.
• Η Παρακεταμόλη
Η παρακεταμόλη ένα αναλγητικό φάρμακο, όπως και τα περισσότερα φάρμακα αλλά και το αλκοόλ, μεταβολίζεται στο ήπαρ.
Η κατανάλωση αλκοόλ όταν παίρνουμε φάρμακα στην ουσία υπερφορτώνει το συκώτι μας τη στιγμή που είναι ήδη φορτισμένο με τον μεταβολισμό των φαρμακευτικών ουσιών.
Για τον λόγο αυτό όταν πίνουμε ακοολούχα ποτά, ενώ έχουμε ήδη πάρει παρακεταμόλη (όπως και ασπιρίνη ή ιβουπροφαίνη, με αντιφλεγμονώδη, αναλγητική και αντιπυρετική δράση), αυξάνεται η συγκέντρωση αυτών των φαρμάκων στο αίμα.
Αρχικά, η επίδραση στη αναλγητική δράση είναι μικρή.
Αν όμως η χρήση των φαρμάκων αυτών γίνει πιο σταθερή και ο ασθενής συνεχίζει να καταναλώνει τακτικά αλκοόλ, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος τοξικότητας.
• Τα Αντιφλεγμονώδη
Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα αντιδρούν όλα με τον ίδιο τρόπο όταν συνδυαστούν με αλκοόλ και μπορούν να προκαλέσουν τοξικότητα.
Αυτό δεν θα το δείτε αμέσως , ιδιαίτερα σε κάποιον που γενικότερα είναι υγιής, αλλά αν πιείτε ένα ποτήρι κρασί και πάρετε ένα αντιφλεγμονώδες για 4-5 συνεχόμενες μέρες, η τοξικότητα του φαρμάκου, ιδιαίτερα η γαστρική, θα αυξηθεί, με κίνδυνο να πάθετε γαστρίτιδα, φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου ή έλκος.
Σε περίπτωση κάποιου χρόνιου πότη, η επίδραση θα είναι πολύ βλαβερή στο επίπεδο του νεφρού.
Ομοίως, στα άτομα με νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια, ο συνδυασμός τέτοιων φαρμάκων με το αλκοόλ θα έπρεπε να είναι απαγορευτικός.
• Τα Αντιβιοτικά
Οι συνέπειες της λήψης τους μαζί με αλκοόλ αφορούν περισσότερο την αποτελεσματικότητα τους και λιγότερο την τοξικότητα.
Τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά ανάλογα με τον τύπο του αντιβιοτικού και μπορεί να προκαλέσουν είτε την αύξηση της συγκέντρωσης του αντιβιοτικού στο αίμα είτε τη μείωσή του.
Στους χρόνιους πότες, η μείωση της αποτελεσματικότητας του αντιβιοτικού οφείλεται στην ταχύτερη αποδόμησή του στο αίμα.
