Όταν ακούμε την λέξη «καταρράκτης», αυτό που σκεφτόμαστε αυτόματα είναι πως πρόκειται για μία πάθηση που αφορά αποκλειστικά τους ηλικιωμένους.
Αυτό είναι λογικό αφού η συντριπτική πλειονότητα των ατόμων που τον εμφανίζουν είναι μεγαλύτερα από 70 ετών.
Ωστόσο, η πάθηση αυτή των ματιών δεν είναι αποκλειστικό «προνόμιο» των ηλικιωμένων και μπορεί να εμφανιστεί και σε νεότερες ηλικίες.
Μερικά σημαντικά πράγματα που αξίζει να γνωρίζει κανείς για τον καταρράκτη είναι τα ακόλουθα:
Ο καταρράκτης δεν σχηματίζεται πάνω στο μάτι
Ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι ο καταρράκτης αναπτύσσεται επειδή δημιουργείται ένα θολό στρώμα πάνω στον κρυσταλλοειδή φακό του ματιού.
Στην πραγματικότητα όμως το θόλωμα δημιουργείται στο εσωτερικό του ματιού, όταν διασπαστούν οι πρωτεΐνες που αποτελούν τον φυσιολογικά διαυγή φακό του ματιού.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ασθενείς δεν νιώθουν καμία οφθαλμική ενόχληση από τον καταρράκτη τους και τον αντιλαμβάνονται μόνο όταν αρχίσει να επηρεάζεται σημαντικά η όρασή τους.
Η ηλικία δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας κινδύνου
Αν και ο καταρράκτης εκδηλώνεται κυρίως στις ηλικίες 60 και 70 ετών, η ανάπτυξή του συνήθως έχει αρχίσει πολύ νωρίτερα.
Επιπλέον, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που προδιαθέτουν για ταχύτερη εμφάνισή του.
Τέτοιοι παράγοντες είναι ορισμένα νοσήματα (π.χ. σακχαρώδης διαβήτης), η χρήση ορισμένων φαρμάκων (π.χ. λήψη κορτιζόνης για μεγάλο χρονικό διάστημα), ατυχήματα με τραυματισμό του οφθαλμού και η υψηλή μυωπία (πάνω από 10 βαθμούς) κυρίως σε γυναίκες.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου που, αθροιστικά, φαίνεται να σχετίζονται με την πρόωρη εμφάνιση καταρράκτη είναι το κάπνισμα, η χρήση αλκοόλ και η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο. Ενδέχεται επίσης να παίζει ρόλο και το οικογενειακό ιστορικό καταρράκτη.
Το θόλωμα της όρασης δεν είναι το μοναδικό σύμπτωμα
Μπορεί να είναι το πιο γνωστό, αλλά υπάρχουν και άλλα πολύ χαρακτηριστικά συμπτώματα, όπως το να βλέπει κανείς φωτοστέφανα γύρω από τα λαμπερά φώτα, η διπλωπία (βλέπει τα πράγματα διπλά) και το ξεθώριασμα των χρωμάτων γύρω του (αυτό γίνεται αντιληπτό κυρίως μετά την εγχείρηση, όταν ξαφνικά ο κόσμος γίνεται πιο πολύχρωμος και λαμπερός).
Ένα άλλο σύμπτωμα είναι ότι ξαφνικά αρχίζει να αυξάνεται η μυωπία ή να μειώνεται η υπερμετρωπία που έχει ένα άτομο, με συνέπεια να πρέπει να αλλάξει τα γυαλιά του.
Ο ασθενής μπορεί να αντιμετωπίζει δυσκολίες και σε συνθήκες έντονου φωτισμού.
Μπορεί να προσβάλει μόνο το ένα μάτι
Αν και πιο συνηθισμένος είναι ο αμφοτερόπλευρος καταρράκτης, είναι πιθανό να αναπτυχθεί θόλωμα του κρυσταλλοειδούς φακού μόνο στο ένα μάτι (για παράδειγμα, αυτό συμβαίνει όταν ο καταρράκτης εκδηλώνεται έπειτα από ένα χτύπημα ή έναν τραυματισμό στο ένα μάτι)
Ο καταρράκτης δεν μπορεί να υποτροπιάσει
Μήνες ή χρόνια ύστερα από την επέμβαση η όραση μπορεί να θολώσει πάλι.
Παρότι πολύς κόσμος νομίζει ότι αυτό σημαίνει υποτροπή, στην πραγματικότητα δεν είναι, διότι ο φυσιολογικός φακός του ματιού έχει αντικατασταθεί από συνθετικό ο οποίος δεν θολώνει.
Αυτό που συμβαίνει μερικές φορές είναι ότι θολώνει η μεμβράνη στήριξης του τεχνητού φακού.
Το θόλωμα αυτό χρειάζεται αντιμετώπιση με ειδικό λέιζερ, αλλά χωρίς να απαιτηθεί νέα τομή στο μάτι.
Υπάρχουν τρόποι προστασίας
Αν και κανένας δεν μπορεί να σταματήσει το ρολόι του χρόνου, τον κίνδυνο εμφάνισης καταρράκτη μειώνει η χρήση καλών γυαλιών ηλίου χειμώνα-καλοκαίρι, η κατανάλωση άφθονων φρούτων και λαχανικών πλούσιων σε αντιοξειδωτικές ουσίες, η αποφυγή του καπνίσματος, ο περιορισμός του αλκοόλ και η προστασία από τον διαβήτη ή ο σωστός έλεγχος του διαβήτη.
