Η στυτική δυσλειτουργία χαρακτηρίζεται από περιστασιακά ή χρόνια συμβάντα ανικανότητας για να επιτευχθεί ή να διατηρηθεί μια στύση επαρκής, για ικανοποιητική σεξουαλική δραστηριότητα.

Καλύπτει ένα φάσμα που κυμαίνεται από την πλήρη ανικανότητα διείσδυσης, μέχρι τη μη ικανοποιητική διείσδυση.

Η επίσκεψη στον ειδικό πραγματοποιείται συνήθως όταν η δυσλειτουργία έχει και ψυχολογικό αντίκτυπο στις σχέσεις με τη σύντροφο.

Η στύση του πέους συνδυάζει δύο συστήματα: τα σηραγγώδη σώματα και το σπογγώδες σώμα

Κάτω από την επίδραση της σεξουαλικής διέγερσης, οι λείοι αρτηριακοί μύες χαλαρώνουν, το αίμα ρέει μέσα στα σηραγγώδη σώματα και το πέος σκληραίνει.

Μετά την εκσπερμάτιση, η συμπαθητική δραστηριότητα προκαλεί συστολή των αρτηριδίων και το αίμα αφαιρείται από τα σηραγγώδη σώματα, διότι μειώνεται η παροχή του αρτηριακού αίματος.

Αιτιολογία της Στυτικής Δυσλειτουργίας

Τρία είδη αιτιολογίας στυτικής δυσλειτουργίας διακρίνονται: ψυχογενής στυτική δυσλειτουργία, οργανική και μικτή.

Ψυχογενής Στυτική Δυσλειτουργία

Ψυχολογικό τραύμα μπορεί να προκαλέσει στυτική δυσλειτουργία, ιδιαίτερα σε νέους ανθρώπους.

Οργανική Στυτική Δυσλειτουργία.

Έχει σχέση με την ηλικία ή λόγω ασθένειας.

Οι δύο αυτές αιτίες είναι συνήθως αλληλένδετες.

Φυσιολογικές αλλαγές που σχετίζονται με τη γήρανση προκαλούν στυτική δυσλειτουργία που αυξάνει σε συχνότητα και ένταση με την ηλικία.

Η συχνότητά της υπερβαίνει το 66% μετά από τα 70 χρόνια.

Αρκετές φυσιολογικές μεταβολές εξηγούν το ότι το πέος γίνεται λιγότερο σκληρό:

Τα αιμοφόρα αγγεία χάνουν την ευελιξία τους και η νευρική ώθηση δεν μεταδίδεται αποτελεσματικά.

Η στύση έχει αργή έναρξη, δεν είναι ικανοποιητική για διείσδυση, απαιτεί άμεση διέγερση και διαρκεί λίγο.

Επίσης, διάφορες χρόνιες παθήσεις ευθύνονται για τη στυτική δυσλειτουργία:

Καρδιαγγειακές παθήσεις, υπερλιπιδαιμία, διαβήτης τύπου 2, καλοήθης υπερπλασία του προστάτη, το πεπτικό έλκος, ρευματισμοί, αλλά και ασθένεια ή τραύμα εγκεφάλου που διαταράσσει τη στυτική λειτουργία του πέους (τραύμα νωτιαίου μυελού, εγκεφαλικό επεισόδιο, σκλήρυνση κατά πλάκας).

Το κάπνισμα είναι ένας έμμεσος παράγοντας της στυτικής δυσλειτουργίας

Ο αλκοολισμός και η χρήση της κάνναβης αυξάνει τη συχνότητα των οξέων επεισοδίων της στυτικής δυσλειτουργίας σε νέους άνδρες, αλλά και της χρόνιας στυτικής δυσλειτουργίας στους συστηματικούς χρήστες.

Επίσης, να αναφέρουμε εδώ και τις ιατρογενείς στυτικές δυσλειτουργίες που προκαλούν διάφορα φάρμακα (ψυχοτρόπα φάρμακα, αντι-υπερτασικά, υπογλυκαιμικά, αντικαρκινικά, αντι-ανδρογόνα, υποκατάστατα οπιούχων).

Μικτή Στυτική Δυσλειτουργία

Μια οργανική στυτική δυσλειτουργία είναι συχνά αιτία άγχους ή / και μιας αίσθησης ενοχής και αναξιότητας.

Συναίσθημα που είναι μια ψυχολογική αντίδραση και προστίθεται και επιβαρύνει το αποτέλεσμα της οργανικής διαταραχής.

Η στυτική δυσλειτουργία τότε ονομάζεται «μικτή».

Ανεξάρτητα από την προέλευσή της, οι συναισθηματικές επιπτώσεις της στυτικής δυσλειτουργίας είναι σημαντικές στο ζευγάρι.

Συμμετέχουν στη διατήρηση ενός φαύλου κύκλου (στυτική δυσλειτουργία -> άγχος και αγωνία -> στυτική δυσλειτουργία) και δύναται διαιωνίζονται, ακόμη και όταν αντιμετωπίζονται τα αίτια.

Αυτές οι συνέπειες αφορούν, όχι μόνο τον άνδρα, αλλά και την/τον σύντροφό του, η οποία/ος αναπτύσσει ένα αίσθημα ενοχής, λέγοντας ότι είναι λιγότερο επιθυμητή/ος.

Σωτήρης Χαραμόγλης, Χειρούργος Ουρολόγος