Το φαινόμενο του εργασιακού «burnout» μπορεί να ξεκίνησε από την Ιαπωνία με τους Ιάπωνες να φτάνουν στα όρια της επαγγελματικής εξουθένωσης και συχνά να τα ξεπερνούν, αλλά έχει επεκταθεί πλέον και στο δυτικό κόσμο.
Τι την προκαλεί όμως, και υπάρχει λύση ώστε να μειώσουμε το άγχος και να αυξήσουμε την αποδοτικότητά μας;
Αιτία Νο1: Τα αυξημένα καθήκοντα
Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι από μας αναγκαζόμαστε να αναλάβουμε ή μας ανατίθενται περισσότερα καθήκοντα από όσα μπορούμε να φέρουμε εις πέρας.
Προσπαθώντας να τα προλάβουμε όλα, μπλοκάρουμε και δεν ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε.
Γι’ αυτό το λόγο καλό είναι να καταγράφουμε τα καθήκοντά μας στην αρχή της ημέρας με σειρά προτεραιότητας βάσει επιπέδου δυσκολίας, σπουδαιότητας, προθεσμίας ή όπως αλλιώς μας εξυπηρετεί.
Αν πάλι δούμε ότι κάτι δεν πάει σύμφωνα με το πλάνο και δεν προλαβαίνουμε, είναι καλύτερο να το αναφέρουμε στον προϊστάμενό μας παρά να εκτεθούμε την τελευταία στιγμή.
Αιτία Νο2: Οι σχέσεις με τους συναδέλφους
Δεν είναι πάντα και με όλους εύκολες και δύσκολα υπάρχει ένα ουτοπικό επαγγελματικό περιβάλλον.
Παρόλα αυτά, αυτό μπορεί να ξεπεραστεί με λίγη καθημερινή αλληλεπίδραση και εποικοδομητική συζήτηση μαζί τους.
Μπορούμε να το κάνουμε στα μικρά ή τα μεγαλύτερα διαλείμματά μας, στη διάρκεια κάποιου όχι ιδιαίτερα κρίσιμου μίτινγκ, το πρωί πριν ξεκινήσουμε τη δουλειά, ενώ φτιάχνουμε έναν καφέ μαζί με κάποιον στην κουζίνα, τρόποι υπάρχουν.
Αυτό θα μας βοηθήσει να δούμε τις προθέσεις των άλλων, τις αντιδράσεις τους στις προτάσεις μας, τους φόβους και τις ανησυχίες τους, να βρούμε λύσεις μαζί τους ακόμα και καινούργιες ιδέες.
Επίσης, προσεγγίζοντάς τους φιλικά, τους ενθαρρύνουμε και τους κάνουμε να αισθανούν πολύτιμους και υπολογίσιμους.
Αιτία Νο3: Η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής
Θα πρέπει σίγουρα να υπάρχει, αλλά δεν είναι ποτέ ιδανική.
Πάντα η ζυγαριά γέρνει προς τη μία πλευρά και συνήθως τη μερίδα του λέοντος κερδίζει η επαγγελματική ζωή.
Σημαντικό είναι να αφήνουμε τα προβλήματα και το άγχος της δουλειάς στη δουλειά και να μην τα κουβαλάμε σπίτι μαζί μας.
Όταν τελειώνουμε με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις της ημέρας, μπορούμε να αφοσιωθούμε σε αυτούς και αυτά που αγαπάμε και είναι κρίμα να σπαταλήσουμε αυτόν τον τόσο πολύτιμο χρόνο σκεπτόμενοι «Μήπως να το έκανα έτσι αυτό;» ή «Τι έχω να κάνω αύριο;» ή «Μήπως να είχα πάρει λίγη δουλειά μαζί μου σπίτι;».
Πού και πού χρειάζεται να κάνουμε έναν απολογισμό όλων όσων έχουμε επιτύχει, τι πάει καλά και τι όχι και σε ποιους τομείς, τι θα θέλαμε να αλλάξουμε και τι χρειάζεται βελτίωση και πώς θα μπορούσε αυτό να γίνει.
Αυτός ο απολογισμός θα πρέπει να γίνει με ηρεμία, χαλάρωση και ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας, χωρίς άλλες σκέψεις να μας απασχολούν για να έχει και τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Ας έχουμε στο νου μας ότι κανείς δεν είναι τέλειος και ότι τελειότητα δε σημαίνει να μπορείς πάντα να τα προλαβαίνεις όλα.
