Η μυρμηγκιά είναι μικρό σαρκώδες εξόγκωμα στο δέρμα που εμφανίζεται συνήθως στα χέρια ή στα πόδια, χωρίς ωστόσο να αποκλείονται και άλλα μέρη του σώματος.
Τα παράξενα αυτά μικρά εξογκώματα (μοιάζουν με μικρές κρεατοελιές) φαίνεται να αγαπούν ιδιαίτερα τα παιδιά, ενώ συνηθίζουν να εξαπλώνονται το καλοκαίρι που τα παιδιά κάνουν συχνότερα μπάνιο σε θάλασσες και σε πισίνες.
Πρώτα από όλα να πούμε ότι οι μυρμηγκιές είναι ενοχλητικές αλλά δεν είναι επικίνδυνες.
Προκαλούνται από ιούς που ανήκουν στην οικογένεια του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) που διεγείρουν την ταχεία ανάπτυξη των κυττάρων του δέρματος, με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται στο δέρμα διάφορα καλοήθη εξογκώματα (θηλώματα).
Υπάρχουν περισσότεροι από 70 διαφορετικοί τύποι του ιού HPV που προκαλούν τις μυρμηγκιές.
Ο ιός, αν και ακίνδυνος, είναι ιδιαίτερα μεταδοτικός και εξαπλώνεται πολύ εύκολα, είτε μέσα άμεσης δερματικής επαφής, είτε μέσω του υγρού στοιχείου, όπως για παράδειγμα τα βρεγμένα δάπεδα σε αποδυτήρια και πισίνες.
Για να μολυνθεί όμως κάποιος από τον ιό χρειάζεται οι επαφές με μολυσμένες εστίες να είναι επαναλαμβανόμενες, δηλαδή δεν αρκεί η μία και μόνη φορά που θα ακουμπήσετε κάποιον που εμφανίζει μυρμηγκιές.
Οι έρευνες δείχνουν πως τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο μολύνονται πιο συχνά από μυρμηγκιές.
Το 1/3 των παιδιών ηλικίας 5-12 έχουν εμφανίσει τουλάχιστον μία φορά, με μεγαλύτερη συχνότητα στα πέλματα των ποδιών.
Πώς όμως κολλάνε τα παιδιά μυρμηγκιές;
Όπως είπαμε και παραπάνω οι μυρμηγκιές συνήθως εξαπλώνονται μέσω του υγρού στοιχείου και βρίσκουν εξαιρετικά πρόσφορο έδαφος στα βρεγμένα δάπεδα.
Για το λόγο αυτό και πολύ συχνά οι πισίνες είναι αυτές που κατηγορούνται για την εξάπλωση του ιού.
Ωστόσο σε έρευνες που έχουν γίνει ανάμεσα στα παιδιά που έχουν εμφανίσει μυρμηγκιές για το περιβάλλον και τις συνήθειές τους, διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα στην εμφάνιση του ιού και σε συνήθειες που έχουν να κάνουν με τις πισίνες.
Τα παιδιά που πηγαίνουν για κολύμπι στην πισίνα, περπατάνε ξυπόλητα και χρησιμοποιούν τα κοινόχρηστα ντους δεν εμφανίζουν μυρμηγκιές συχνότερα από τα παιδιά που δεν πηγαίνουν ποτέ στην πισίνα.
Ωστόσο, ο κίνδυνος μετάδοσης παραμένει υψηλός όταν ένα μέλος της οικογένειας παρουσιάζει ήδη μυρμηγκιές, όπως και στην περίπτωση που υπάρχουν πολλά παιδιά φορείς στο σχολείο.
Η σωματική επαφή μοιάζει να έχει εδώ τον πρώτο ρόλο στην εξάπλωση του ιού.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η «κακή» φήμη της πισίνας δεν δικαιολογείται.
Αν ένα παιδί εμφανίσει μυρμηγκιές δεν χρειάζεται να του απαγορεύσετε να πάει στην πισίνα. Ούτε να του απαγορεύσετε να πηγαίνει στην πισίνα από φόβο μήπως κολλήσει από κάποιο άλλο παιδάκι.
Σίγουρα όμως χρειάζεται να λάβετε κάποια προληπτικά μέτρα κι αυτό διότι η πισίνα είναι ένα περιβάλλον στο οποίο οι παράγοντες κινδύνου λειτουργούν συσσωρευτικά: Ο ιός μεταδίδεται εύκολα μέσω του υγρού στοιχείου (βρεγμένα δάπεδα), αλλά και η μετάδοση του ιού ευνοείται από το νερό διότι μαλακώνει το δέρμα και το κάνει πολύ πιο ευάλωτο.
Εξηγήστε στα παιδιά ότι καλό θα είναι να αποφεύγουν να περπατάνε ξυπόλητα στο δάπεδο στο χώρο της πισίνας και στα διάφορα αποδυτήρια γενικότερα.
Περισσότερα μέτρα ασφαλείας θα πρέπει να ληφθούν αν κάποιο μέλος της οικογένειας έχει εμφανίσει μυρμηγκιές.
Στην περίπτωση αυτή αποφεύγουμε τη σωματική επαφή. Δεν περπατάμε ξυπόλητοι, δεν χρησιμοποιούμε ο ένας τις πετσέτες του άλλου κλπ.
Να σημειώσουμε επίσης ότι, εκτός από τα παιδιά, μυρμηγκιές εμφανίζονται τακτικά και σε άτομα που παρουσιάζουν συχνά μικροτραυματισμούς στα χέρια, όπως κρεοπώλες, ιχθυοπώλες, εργαζόμενοι σε σφαγεία, κτηνίατροι κ.ά.
