Εμφανίζεται στη συντριπτική πλειοψηφία ασθενών με κίρρωση του ήπατος και πρόκειται για την αφύσικη συσσώρευση σημαντικής ποσότητας υγρού στην κοιλιά.
Ο ασκίτης μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη λήψη διουρητικών χαπιών και τη μείωση πρόσληψης αλατιού.
Στην περίπτωση της κίρρωσης ήπατος η ροή του αίματος μέσω του ήπατος εμποδίζεται.
Αυτό το είδος απόφραξης αυξάνει την πίεση στην πυλαία φλέβα που μεταφέρει το αίμα από τα όργανα του πεπτικού συστήματος στο συκώτι.
Δημιουργείται λοιπόν πυλαία υπέρταση και ο ασκίτης εμφανίζεται εξαιτίας της.
Μια σημαντική ποσότητα νατρίου δεν μπορεί να αποβληθεί από τα νεφρά κι έτσι τα υγρά συσσωρεύονται στην κοιλιά.
Οι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη του ασκίτη είναι οι ασθένειες που προκαλούν κίρρωση, όπως οι ηπατίτιδες Β και C και η κατάχρηση αλκοόλ.
Συμπτώματα
Οι άνθρωποι με ασκίτη παρατηρούν σημαντικό πρήξιμο στην κοιλιά τους και βλέπουν το βάρος τους να αυξάνεται γρήγορα.
Αν για παράδειγμα παίρνει κανείς ένα κιλό την ημέρα επί τρεις συνεχόμενες μέρες, θα πρέπει να απευθυνθεί στον γιατρό.
Μπορεί επίσης να συνυπάρχει οίδημα στους αστραγάλους και δυσκολία στην αναπνοή.
Η διάγνωση γίνεται ύστερα από μια σειρά εξετάσεων μεταξύ των οποίων και η παρακέντηση.
Με την παρακέντηση λαμβάνεται δείγμα του συσσωρευμένου υγρού ώστε να εξεταστεί το περιεχόμενό του και να αξιολογηθεί η κατάσταση και να εντοπιστεί το πρόβλημα.
Ο ασκίτης εκτός από το πρήξιμο, προκαλεί πόνο στην κοιλιά, αίσθημα δυσφορίας και δυσκολία στην αναπνοή, κυρίως όταν το υγρό είναι πολύ.
Ο ασθενής μπορεί να έχει πρόβλημα να εκτελέσει τις καθημερινές του δραστηριότητες, ακόμα και να περπατήσει ή να φάει.
Επιπλοκές
Το πρόβλημα δε σταματάει εδώ αλλά μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές, όπως λοιμώξεις γιατί το συσσωρευμένο υγρό θα μπορούσε να μολυνθεί από βακτηρίδια.
Η βακτηριακή περιτονίτιδα, όπως ονομάζεται, προκαλεί πυρετό και πόνο στην κοιλιά.
Θεραπεύεται με τη χορήγηση ειδικών αντιβιοτικών, ενώ η λήψη αντιβίωσης συνεχίζεται για πολύ καιρό μετά τη θεραπεία για να μην υπάρξει υποτροπή ή επανεμφάνιση της λοίμωξης.
Ο ασκίτης μπορεί επίσης να γεμίσει με υγρό τους πνεύμονες.
Κάτι τέτοιο μπορεί να προκαλέσει βήχα, δύσπνοια, δυσφορία στο στήθος και έλλειψη οξυγόνου στο αίμα.
Πιο συχνά το υγρό συσσωρεύεται στον δεξιό πνεύμονα.
Αν η κίρρωση του ήπατος επιδεινωθεί, προκαλείται νεφρική ανεπάρκεια, κάτι που ονομάζεται και ηπατονεφρικό σύνδρομο.
Δεν είναι κάτι που εμφανίζεται συχνά, όμως μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια.
Θεραπεία
Το πρώτο μέτρο που πρέπει να λάβει ο ασθενής είναι να περιορίσει σημαντικά την πρόσληψη αλατιού.
Ταυτόχρονα η λήψη διουρητικών είναι απαραίτητη, όμως τα κοινά διουρητικά μπορεί να διαταράξουν τα επίπεδα των ηλεκτρολυτών και τη λειτουργία των νεφρών.
Είναι αυτονόητο ότι απαγορεύεται η κατανάλωση αλκοόλ και θα πρέπει να αποφεύγονται και τα απλά αντιφλεγμονώδη φάρμακα, όπως η ασπιρίνη ή όσα περιέχουν ιβουπροφαίνη.
Αυτή είναι η πιο συντηρητική αντιμετώπιση.
Οι πιο δραστικές θεραπείες περιλαμβάνουν παρακέντηση στην περιοχή της κοιλιάς, όταν τα δύο παραπάνω μέτρα δεν αποδίδουν και τα υγρά συνεχίζουν να συσσωρεύονται.
Με την παρακέντηση απομακρύνεται το περιττό υγρό.
Υπάρχει και χειρουργική αντιμετώπιση με στόχο να ανακουφιστεί η πυλαία υπέρταση.
Έτσι, η ροή του αίματος αυξάνεται και τα όργανα αρχίζουν να εκτελούν πιο αποτελεσματικά τη λειτουργία τους.
