Με τον όρο θυλακίτιδα ή ορογονοθυλακίτιδα περιγράφεται η κατάσταση που προκαλείται όταν ο ορογόνος θύλακας μιας άρθρωσης ερεθίζεται ή πρήζεται.
Ο ορογόνος θύλακας θα μπορούσε να περιγραφεί ως ο μικρός εκείνος “σάκος” που βρίσκεται μεταξύ του οστού και του τένοντα ή του χόνδρου και περιέχει το αρθρικό υγρό.
Αυτός ο θύλακας προστατεύει τους ιστούς από την τριβή και την πίεση την ώρα της κίνησης.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως έχει τον ρόλο ενός προστατευτικού μαξιλαριού.
Οι ορογόνοι θύλακες των αρθρώσεών μας διαθέτουν αντικραδασμικές ιδιότητες όταν γίνονται έντονες ή απότομες αρθρικές κινήσεις.
Ο ανθρώπινος οργανισμός διαθέτει πάνω από 150 τέτοιους θύλακες.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι και αλώβητοι.
Αντίθετα, είναι επιρρεπείς σε τραυματισμούς και φλεγμονές, οπότε και προκαλούνται οι θυλακίτιδες ή ορογονοθυλακίτιδες.
Η θυλακίτιδα συμβαίνει όταν για κάποιον λόγο το αρθρικό υγρό μέσα στον θύλακα αυξάνεται προκαλώντας τη διάτασή του.
Έτσι κάθε κίνηση προκαλεί παραπάνω πίεση μέσα στον θύλακα με επώδυνα συμπτώματα στις κινήσεις του ατόμου.
Μια κατάσταση σαν την παραπάνω μπορεί να εμφανιστεί σε οποιονδήποτε ορογόνο θύλακα του σώματος, αν και συχνότερα συναντάται στις αρθρώσεις των ώμων, των αγκώνων, των γονάτων, των ισχίων και των αστραγάλων.
Παράγοντες κινδύνου
Η ορογονοθυλακίτιδα μπορεί να προκληθεί από παρατεταμένη πίεση στην περιοχή του θύλακα, όπως όταν πιέζεται πάνω σε μια εξωτερική σκληρή επιφάνεια.
Χαρακτηριστική είναι η θυλακίτιδα των γονάτων σε άτομα που στηρίζονται για πολλές ώρες στα γόνατα πάνω σε σκληρή επιφάνεια χωρίς να μεσολαβεί ένα μαλακό υλικό.
Κάποια άτομα έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν θυλακίτιδα εξαιτίας ορισμένων επαναλαμβανόμενων κινήσεων στις καθημερινές τους δραστηριότητες, στην εργασία ή στο άθλημα που κάνουν.
Ένας αρθρικός τραυματισμός μετά από μια απότομη κίνηση μπορεί να τραυματίσει τον θύλακα.
Επίσης, η ορογονοθυλακίτιδα μπορεί να είναι σύμπτωμα παθήσεων, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα ή η ουρική αρθρίτιδα.
Σπανιότερα το αρθρικό υγρό μπορεί να μολυνθεί από κάποιο μικρόβιο, κάτι που προκαλεί τη σηπτική θυλακίτιδα.
Η θυλακίτιδα προκαλείται επίσης λόγω ηλικίας.
Όπως όλες οι ανατομικές δομές, έτσι και οι ορογόνοι θύλακες όσο περνάει η ηλικία φθείρονται και εκφυλίζονται.
Το υγρό μέσα στον θύλακα μειώνεται κι αυτό με την πάροδο του χρόνου.
Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται εύκολα από έναν ορθοπεδικό, αφού λάβει το ιστορικό του ασθενούς και με βάση την κλινική εικόνα που παρουσιάζει.
Το πρήξιμο, η ευαισθησία στην ψηλάφηση της πάσχουσας περιοχής και ο πόνος κατά την κίνηση ή την ανάπαυση συμβάλλουν στην τελική διάγνωση.
Η ορογονοθυλακίτιδα μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά με φυσικοθεραπεία, ανάπαυση, σωστή θέση της άρθρωσης και τοποθέτηση πάγου.
Ο φυσικοθεραπευτής δείχνει στον ασθενή ποιες κινήσεις θα πρέπει να αποφεύγει δίνοντάς του εναλλακτικές.
Η μάλαξη των κατάλληλων ιστών απομακρύνει τη μυϊκή ένταση γύρω από την πάσχουσα περιοχή, δίνοντας χώρο στις αρθρικές δομές να επουλωθούν χωρίς να ερεθίζονται περισσότερο.
Η περίδεση με ειδικές ταινίες και συγκεκριμένο τρόπο από τον φυσικοθεραπευτή είναι ένας σύγχρονος τρόπος θεραπείας που προσφέρει σταθεροποίηση της άρθρωσης, απομάκρυνση του οιδήματος και απαλλαγή από τον πόνο.
Τέλος, ο φυσικοθεραπευτής μαζί με έναν έμπειρο γυμναστή θα σχεδιάσουν ένα ασκησιολόγιο ενδυνάμωσης των κατάλληλων μυϊκών ομάδων, επαναφέροντας το φυσιολογικό εύρος των κινήσεων.
Με αυτόν τον τρόπο η πάσχουσα άρθρωση και ο θύλακας θα μπορούν να λειτουργήσουν όπως πριν δεχόμενοι τις παλαιότερες επιβαρύνσεις και χωρίς να υπάρχει κίνδυνος υποτροπής ή ενός νέου τραυματισμού.
