Οι μυρμηγκιές λέγονται αλλιώς και κότσια ή μανδραβίτσες.
Είναι κεράτινες συγκεντρώσεις πάνω στο δέρμα, σαν εξογκώματα που μοιάζουν με άχρωμες κρεατοελιές.
Η διάμετρός τους μπορεί να φτάσει τα 10 χιλιοστά και οφείλονται σε ιό της οικογένειας των HPV.
Είναι πολύ συνηθισμένες, ξεκινώντας μάλιστα να εμφανίζονται από τη βρεφική ηλικία και μέχρι τα γεράματα.
Όμως, εμφανίζονται περισσότερο σε παιδιά σχολικής ηλικίας και στη νεαρή ενήλικη ζωή.
Πώς μεταδίδονται οι μυρμηγκιές;
Οι μυρμηγκιές δεν είναι αυτοάνοσο νόσημα, όπως πιστεύουν αρκετοί.
Η μετάδοση του ιού γίνεται από άτομο σε άτομο με άμεση επαφή κυρίως από σημεία όπου έχει κανείς μικρούς τραυματισμούς.
Ο ιός όμως μπορεί να μεταδοθεί και από μολυσμένα αντικείμενα που έχει χρησιμοποιήσει ένα άτομο που έχει μυρμηγκιές, όπως η λίμα των νυχιών.
Η μυρμηγκιά μπορεί να μεταδοθεί σε κοινόχρηστους χώρους, όπως είναι οι πισίνες και τα αποδυτήρια και να την κολλήσει ένα άτομο που περπατάει ξυπόλητο.
Ο ιός επιβιώνει σε υγρό περιβάλλον.
Όταν ο ιός εγκατασταθεί σε ένα άτομο, μπορεί το σημείο να γεμίσει με περισσότερες μυρμηγκιές, αν ερεθιστεί η πρώτη μυρμηγκιά εξαιτίας μικροτραυματισμών που δημιουργούνται με αυτόν τον ερεθισμό.
Πού εμφανίζονται συνήθως οι μυρμηγκιές και ποια συμπτώματα έχουν;
Η αρχική τους διάμετρος είναι μικρή και εμφανισιακά δίνουν την εικόνα υπερκεράτωσης του δέρματος.
Πολλές μεμονωμένες μυρμηγκιές όμως, μπορεί να σχηματίσουν μεγαλύτερες βλάβες.
Μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα.
Προτιμούν όμως τη ραχιαία επιφάνεια των χεριών και των δακτύλων, τα γόνατα, ακόμα και το στόμα, όταν κάποιος το φέρει σε επαφή με τη μυρμηγκιά που μπορεί να έχει σε άλλο σημείο.
Σε αυτά τα σημεία πάντως, δεν παρουσιάζουν συμπτώματα, όπως πόνο ή φαγούρα.
Επίσης, μπορεί να εμφανιστούν στα πέλματα, στα σημεία που πιέζονται περισσότερο.
Στα πέλματα μπορεί να παρουσιαστεί πόνος γιατί το σημείο πιέζεται μονίμως προς τα μέσα λόγω της βάδισης.
Έτσι, τα τριχοειδή αγγεία θρομβώνονται και οι νευρικές απολήξεις ερεθίζονται.
Ο πόνος μπορεί να είναι ελαφρύς, αλλά μπορεί να γίνει και έντονος σε βαθμό που το άτομο δεν μπορεί να περπατήσει.
Οι μυρμηγκιές που εμφανίζονται στο πρόσωπο και στη ράχη των χεριών και των κνημών είναι οι λεγόμενες ομαλές μυρμηγκιές.
Είναι λείες και δεν παρουσιάζουν μεγάλη συγκέντρωση κερατίνης.
Πώς εξελίσσονται;
Ένα άτομο μπορεί να εμφανίζει για πολλά χρόνια μία μόνο μυρμηγκιά και να μη βγάζει άλλες.
Μπορεί όμως ξαφνικά αυτή η μυρμηγκιά να εξαφανιστεί ή αντίθετα να παρουσιαστεί διασπορά της.
Ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει ρόλο καθώς έχει συμβεί να υποχωρήσει η μυρμηγκιά ύστερα από αυθυποβολή ή μετά από χορήγηση ψευδοφαρμάκου (placebo).
Άτομα με μειωμένη κυτταρική ανοσία, όπως οι καρκινοπαθείς, μπορεί να εμφανίζουν πολλές μυρμηγκιές στο σώμα τους.
Ο αριθμός τους μπορεί να είναι σημαντικά αυξημένος εξαιτίας του πεσμένου ανοσοποιητικού συστήματος.
Επομένως, σημαντική για τις μυρμηγκιές και την εξέλιξή τους είναι η καλή άμυνα ενός οργανισμού.
Υπάρχει θεραπεία για τις μυρμηγκιές;
Μια μυρμηγκιά μπορεί να υποχωρήσει μόνη της, αλλά θα ήταν λάθος να την αμελήσει κανείς.
Ο ιός έχει μεγάλη μεταδοτικότητα και αν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να πολλαπλασιαστεί στο ίδιο το σώμα ή να τον μεταδώσει κανείς σε άλλους.
Θεραπεία υπάρχει και περιλαμβάνει κάποια διαλύματα με γαλακτικό ή σαλικυλικό οξύ που κάνουν κερατόλυση.
Όταν χρησιμοποιούνται συστηματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να ελαττώσουν ή να εξαλείψουν την μυρμηγκιά.
Η μυρμηγκιά θεραπεύεται και χειρουργικά με κάψιμο της βλάβης τοπικά με υγρό άζωτο στους -196 βαθμούς Κελσίου χωρίς τοπική αναισθησία.
Η μέθοδος είναι γρήγορη και αποτελεσματική.
Συνήθως δεν απαιτούνται παραπάνω από μία συνεδρίες, εκτός αν η μυρμηγκιά είναι υπονύχια ή πελματιαία που λόγω ανατομίας η θεραπεία της γίνεται δυσκολότερα.
