Υπάρχουν πολλά επιστημονικά δεδομένα που δείχνουν ότι η αυξημένη άσκηση συμβάλλει στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου. Αλλά πώς συνδέονται αυτά τα δύο;
Σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη σε πειραματόζωα, η απάντηση ίσως βρίσκεται σε μια μεταβολική αλλαγή που φαίνεται να προσφέρει στα μυϊκά κύτταρα περισσότερα “καύσιμα”, ενώ ταυτόχρονα “στερεί” από τα καρκινικά κύτταρα την ενέργεια που χρειάζονται για να αναπτυχθούν.
Με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο Γέιλ, οι ερευνητές ανέλυσαν τις μεταβολικές αντιδράσεις σε ποντίκια με καρκίνο του μαστού ή μελανώματα. Τα ζώα χωρίστηκαν σε ομάδες ανάλογα με τη διατροφή τους και τα επίπεδα άσκησης που παρουσίασαν.
Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μοριακούς ιχνηθέτες (ειδικές χημικές ουσίες ή μόρια που χρησιμοποιούνται στην έρευνα για να παρακολουθούν πού και πώς μεταβολίζονται συγκεκριμένα στοιχεία) για να εντοπίσει πού μεταβολιζόταν η γλυκόζη στα ποντίκια. Η ομάδα διαπίστωσε ότι τα δραστήρια ζώα φάνηκαν να ανακατευθύνουν την ενέργεια και τα θρεπτικά καύσιμα μακριά από τα καρκινικά κύτταρα και προς τους μύες.
Μετά από τέσσερις εβδομάδες, τα ποντίκια που ακολουθούσαν μια δίαιτα πλούσια σε λιπαρά αλλά ασκούνταν τακτικά, είχαν σημαντικά μικρότερους όγκους από τα ζώα που ακολουθούσαν την ίδια δίαιτα αλλά δεν ασκούνταν.
«Τα παχύσαρκα ποντίκια που υποβλήθηκαν σε τέσσερις εβδομάδες άσκησης σε τροχό μετά από ένεση όγκου παρουσίασαν μείωση του μεγέθους του όγκου κατά σχεδόν 60%», ανέφεραν οι ερευνητές πίσω από τη μελέτη.
Η ερευνητική ομάδα εντόπισε επίσης 417 διαφορετικά γονίδια που σχετίζονται με το μεταβολισμό, τα οποία “ενεργοποιούνταν” με διαφορετικό τρόπο στα δραστήρια ποντίκια σε σύγκριση με τα αδύνατα, που συνήθιζαν όμως να είναι αδρανή.
Συνολικά, αυτές οι μοριακές αλλαγές έδειξαν ότι οι όγκοι είχαν εισέλθει σε μια κατάσταση στρες επιβίωσης.
Επιπλέον η άσκηση φάνηκε να μειώνει σημαντικά την παραγωγή μιας πρωτεΐνης, που ονομάζεται mTOR στους όγκους των ζώων, γεγονός που μπορεί να είναι σημαντικό για τον περιορισμό της ανάπτυξής τους. Αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε να συμβάλει στην αναζήτηση νέων θεραπειών, επισημαίνουν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με τους ίδιους, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η γλυκόζη αποτελεί έναν “βασικό μεταβολικό μεσολαβητή των αντικαρκινικών επιδράσεων της άσκησης”.
Ωστόσο, σημειώνουν ότι “αυτή η μεταβολική σχέση και η ιδιότητα της άσκησης να επιβραδύνει την ανάπτυξη του όγκου μπορεί να εξαρτάται από τη διάρκεια της άσκησης”.
Όπως σημειώνουν, ο καρκίνος, σε όλες τις μορφές του, είναι μια πολύπλοκη ασθένεια, με πολλαπλούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στην ανάπτυξη και την εμφάνιση των όγκων. Ενώ η άσκηση από μόνη της δεν αρκεί για την εξάλειψη του κινδύνου, η σωματική δραστηριότητα μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στην πρόληψη της νόσου.
Η έρευνα έχει δημοσιευτεί στο PNAS.
