Είναι σχεδόν νομοτελειακό ότι κάθε παιδάκι σε κάποια φάση της ζωής του θα ζητήσει από το γονιό ένα κατοικίδιο.
Η έμφυτη -κατά κάποιον τρόπο- αυτή τάση δείχνει πόσο άρρηκτος είναι ο δεσμός μεταξύ ανθρώπου και ζώων, παρότι φαινομενικά έχει διακοπεί με την απομάκρυνσή μας από το φυσικό μας περιβάλλον.
Και παρότι κάθε γονιός θέλει να κάνει το παιδί του χαρούμενο, το κεφάλαιο κατοικίδιο φαίνεται πάντα κάπως τρομακτικό.
Οι ευθύνες και οι κίνδυνοι που συνοδεύουν μία τέτοια απόφαση λειτουργούν αποτρεπτικά για την απόκτηση ενός ζώου.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο είναι κρίμα, γιατί τα κατοικίδια έχουν υπερβολικά πολλά οφέλη όχι μόνο για τα παιδιά αλλά και για ολόκληρη την οικογένεια.
Όσον αφορά τα ψυχολογικά οφέλη η συνύπαρξη με τα ζώα προσφέρει ανακούφιση από το στρες και καταπολεμά την κατάθλιψη.
Ακόμη, η συντροφιά και η αγάπη δίχως όρους που προσφέρουν τα κατοικίδια δίνει ψυχική σταθερότητα, χαρά και διασκέδαση.
Το παιδί αποκτά έναν φίλο και οι μεγάλοι μία παρηγοριά και γρήγορα το κατοικίδιο γίνεται αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας.
Ακόμη, τα παιδιά μαθαίνουν να αναλαμβάνουν ευθύνες, όπως η καθαριότητα, η βόλτα, το τάισμα και η περιποίηση, γεγονός που τα κάνει πιο υπεύθυνα.
Επίσης, βοηθούν στην κοινωνικοποίηση των παιδιών, στη μείωση της ανασφάλειας και στην τόνωση της αυτοπεποίθησής τους.
Από την άλλη, μία τέτοια απόφαση κρύβει και ορισμένους κινδύνους.
Τα ζώα είναι φορείς ασθενειών τις οποίες μπορεί να μεταδώσουν και στον άνθρωπο.
Φυσικά το παραπάνω έχει εξαλειφθεί στην σύγχρονη κοινωνία, καθώς η ιατρική προλαμβάνει όλες τις επικίνδυνες για τον άνθρωπο παθήσεις μέσα από τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των κατοικιδίων.
Στην περίπτωση που υπάρχει βρέφος στο σπίτι, οι γονείς πρέπει να φροντίσουν το ζώο να το σέβεται και να είναι υπάκουο στις εντολές τους.
Αν πρόκειται για σκύλο, σημαντικό είναι να μην τον παραμελούν ώστε να μην δημιουργηθούν συναισθήματα ζήλιας, που αργότερα ίσως οδηγήσουν στην εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς απέναντι στο παιδί.
Ακόμη είναι σημαντικό το ζώο να λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση προκειμένου να μην υπάρχουν περιστατικά τραυματισμού προς το παιδί αλλά εξίσου σημαντικό είναι και το ανάποδο.
Το παιδί πρέπει να κατανοήσει τα όρια του παιχνιδιού και να μην τα ξεπερνά προκαλώντας πόνο ή εκνευρισμό στο κατοικίδιο.
Πώς μπορεί παιδί και κατοικίδιο να συμβιώσουν αρμονικά;
Σημαντικός παράγοντας για την ομαλή συμβίωση των παιδιών με το κατοικίδιο αποτελεί η σωστή επιλογή του είδους του ζώου.
Η επιλογή του κατοικίδιου μπορεί να οριστεί αφού πρώτα προηγηθεί μια συζήτηση με το παιδί σας αν αυτό βρίσκεται σε ηλικία που μπορεί να αντιληφθεί τις ευθύνες φροντίδας ενός κατοικίδιου.
Διαφορετικά, οι γονείς οφείλουν να φιλτράρουν επανειλημμένα τις σκέψεις τους, πριν καταλήξουν στην ιδανικότερη επιλογή.
Όσον αφορά την εκπαίδευση και την φροντίδα του ζώου, η πλήρης ευθύνη δεν πρέπει να δίδεται σε ένα μικρό παιδί, ωστόσο πρέπει και αυτό να συμμετέχει και να μοιράζεται κάποια καθήκοντα που σχετίζονται με τη φροντίδα του κατοικίδιου.
Η ανάθεση μιας απλής αρμοδιότητας στο παιδί θα δημιουργήσει συναισθηματικό δέσιμο με το κατοικίδιο ενώ θα διδάξει και την έννοια της υπευθυνότητας.
Στην περίπτωση του σκύλου και της γάτας, το σπίτι πρέπει να διαμορφωθεί κατάλληλα για να υποδεχτεί το νέο μέλος ενώ ενδέχεται το ζώο να πρέπει να περάσει και από ειδική εκπαίδευση ώστε να κοινωνικοποιηθεί κατάλληλα.
Σε κάθε περίπτωση, η υιοθεσία ενός ζώου από τα χιλιάδες αδέσποτα που υπάρχουν στη χώρα μας είναι πράξη ευθύνης και κοινωνικής συνείδησης, που θα αποζημιώσει μακροπρόθεσμα και σε υπερθετικό βαθμό τόσο εσάς όσο και τα παιδιά σας.
