Πολλά συμπτώματα, όπως πονοκέφαλος, συνάχι, βήχας ή πυρετός αποδίδονται συχνά σε ιγμορίτιδα με αποτέλεσμα να χορηγούνται αντιβιοτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η ιγμορίτιδα όμως, είναι μια συχνή λοίμωξη της παιδικής ηλικίας, που συνοδεύει τα συνηθισμένα κρυολογήματα.
Η χορήγηση θεραπείας με αντιβιοτικά είναι απαραίτητη μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις.
Τα ιγμόρια είναι δύο μικρές κοιλότητες μέσα στο οστό της άνω γνάθου, δεξιά και αριστερά της μύτης.
Μέσα στα οστά του κρανίου υπάρχουν και άλλες τέτοιες κοιλότητες, οι ηθμοειδείς, οι σφηνοειδείς και οι μετωπιαίοι κόλποι.
Όλοι αυτοί οι κόλποι ονομάζονται παραρρίνιοι κόλποι και η φλεγμονή τους παραρρινοκολπίτιδα και η ιγμορίτιδα είναι η πιό συχνή παραρρινοκολπίτιδα.
Οι ιογενείς παραρρινοκολπίτιδες διαρκούν λίγες ημέρες και δεν χρειάζονται καμμία θεραπευτική αντιμετώπιση.
Μερικές φορές όμως, τα διάφορα παθογόνα μικρόβια αναπτύσσονται μέσα στους παραρρινίους κόλπους και δημιουργούν τη μικροβιακή παραρρινοκολπίτιδα, η οποία μπορεί να προκαλέσει προβλήματα.
Η ιογενής παραρρινοκολπίτιδα εκδηλώνεται με καταρροή, ρινική συμφόρηση και βήχα που διαρκεί μέχρι 10 ημέρες.
Τα συμπτώματα ακόμα κι αν δεν έχουν υποχωρήσει τελείως την 10η ημέρα, ειναι βελτιωμένα.
Η παροδική βελτίωση και η εκ νέου εμφάνιση των συμπτωμάτων πιθανόν να οφείλονται σε νέα ιογενή λοίμωξη.
Η μικροβιακή παραρρινοκολπίτιδα αντίθετα, χαρακτηρίζεται από την επιμονή της καταρροής και του βήχα για περισσότερες από 10 ημέρες.
Η επιμονή των συμπτωμάτων ενός κρυολογήματος για περισσότερες από 10 ημέρες είναι η μόνη κλινική ένδειξη της μικροβιακής παραρρινοκολπίτιδας.
Τα πάσχοντα παιδιά είναι συνήθως σε καλή γενική κατάσταση και άν έχουν πυρετό αυτός είναι συνήθως χαμηλός.
Στις συνηθισμένες ιογενείς λοιμώξεις η ρινική έκκριση είναι αρχικά υδαρής και λεπτόρευστη και βαθμιαία γίνεται παχύρευστη και αδιαφανής, κίτρινη ή πράσινη.
Η οξεία μικροβιακή παραρρινοκολπίτιδα είναι συχνά αυτοϊώμενη λοίμωξη.
Το ποσοστό αυτόματης ύφεσης εξαρτάται από τον υπεύθυνο μικροοργανισμό και κυμαίνεται μεταξύ 15% και 75%.
Οι επιπλοκές της οξείας μικροβιακής παραρινοκολπίτιδας είναι σπάνιες και οφείλονται στη διασπορά των υπεύθυνων μικροβίων στον οφθαλμικό κόγχο και στο κεντρικό νευρικό σύστημα.
Στις περιπτώσεις αυτές η γενική κατάσταση των πασχόντων δεν είναι καλή και απαιτείται εισαγωγή σε νοσοκομείο.
Οι συνηθισμένες ιώσεις της παιδικής ηλικίας και τα κοινά κρυολογήματα, προσβάλλουν τις περισσότερες φορές τα ιγμόρια και τους άλλους παραρρινίους κόλπους.
Οι ιογενείς παραρρινοκολπίτιδες δεν χρειάζονται καμμία θεραπευτική αντιμετώπιση.
